BAWERIYA ME YA SIYASÎ
1- Him argumanên dînî him delîlên sosyolojîk û zanistî û ya herî girîng têkoşînên Kurdan yên tarîxî, ev yek ji me re nîşan daye ku heta siyasetmedarên Kurd bi hev re hereket nekin em ê nikaribin encamekê bi dest bixin û wê raya giştî ya cihanê jî realîteya Kurdistanê nas nekê.
Yan hemû alî dê bi hev re azad bibin an jî dê bibin qada mêtingeriya hin aliyan ku heta niha jî bi vî rengî dewam dike.
2- Ji ber vê yekê, ji bo yekîtiya di navbera Kurdan de, divê tevî plan û projeyên wan ne ideolojik bin digel fikru ramanên cuda , hemû alî, azadbûna Kurdistanê wek armanca sereke deynin pêşiya xwe. heke Kurd bixwazin wek miletên din ji nîmetên dinyayê îstifade bikin, divê bi hev re hereket bikin.
3- Divê hemû hereketên li Kurdistanê, sosyolojiya Kurdistanê li ber çavan bigrin û bi biryareke hevpar qerarnameyeke yekîtiyê ya netewî îlan bikin. Divê ev qerarname li gorî prensîbên dinyayê û pirdengî be û hemû alî û rengên li Kurdistanê di nav xwe de bihewîne.
4- Lazim e her partî, tevger û cemeetên Kurdistanî, hemû projeyên xwe bi armanca azadiya gelê Kurd û selameta Kurdistanê bimeşînin.
5- Ji bo yekîtiyê lazim e hemû aliyên Kurdistanî, heta ku Kurdistan azad bibe divê problem û îxtilafên di navbera xwe de, bi hev re çareser bikin.
6- Ji ber vê yekê, ne meşrû û heram e ku di platform û li ser medyayê, behsa îxtilaf û nakokiyên di navbera Kurdan de bê kirin û bi vî awayî nûçe û beyanatên bi rengê propagandayê li dijî aliyên din bên belavkirin.
DOZA ME :
Em wekî misilmanan bi vê bawer in ku Xweda ê teala (c.c) di pêvajoya dîrokê de, di nav civakan de ji bo dadmendî û wekheviyê bi hevre bijîn û di navbera mirovan de bide bi cîh kirinê Pêxember şandine.
Ji bo ku pêxember û bawermend sebr û seknê bidin nîşandayîn û ji bo ku di hêla manewî de jî pêwîste hêzdar bibin kirina îbadetan ferzkiriye.
Ji ber vê yekê mabest ji îbadetan, ji bo ku dad û wekhevî bên cîh, îbadet zexîreya rêwîtiyê ye.
Ji ber vê yekê jî berî her tiştî pêwîste pêxember azadbin.
Bi vê sedemê ye ku berî her tiştî Xweda ê teala ji Mûhemmed (s.a.v) re gotina pîroz gotiye “Rabe û mirovan ango mirovahî hişyar bike.” Jê re ferman kiriye.
Em ji vê fermana îlahî digihêjin vê baweriyê, kesên ku bixwe azad nebin nikarin tiştekî bidin kesî û ne jî karin tiştekî bibêjin.
Di derbarê azadiyê de rehmetiyê Seyyîd Qutub wiha dibêje: “Azadî berî tewhîdê ye.” Ji ber ku kesekî ku azad nebe pêdiviyên tewhîdê jî nikare bicîh bîne û kesî azad bikê.
Pirsgirêk û tavahî kerb û keserên me jî jixwe ev in.
Berî her tiştî li gorî şert û mercên rojê divê di dîtinê de em jî wek gelên din azadbin da ku em jî bibin ji wan kesên ku di azmûnê de bi ser dikevin anjî winda dikin.
Ji ber ku kesên aqil û vîna wan tunebe berpirsiyarî û azmûn jî ji wan re nabe mijar.
Ya herî mühim jî pêwîst e ku berpirsiyariya mirovî wek binbariya wî be.
Em wekî bawermendan berpirsiyarê tevî fermanên dîn in li gor şartên xwe.
Ji ber ku dîn kamil û temam e û bi vê navgînê têkoşîna me ya siyasî wek kesên din yên di destê me de heyî em biparêzin, yan jî rêveberiya dewletê em bigirin destê xwe nîn e.
Ji ber ku desthilatdariya dewletê ya heyî ne baweriyên me dipejirînin û ne jî netewa me.
Bi vê sedemêye ku berî her tiştî têkoşîna me ya hebûn û tunebûna me ye.
Pêwîst e berî her tiştî em wekî netew hebûna xwe bi her kesî bidin qebûlkirin.
Divê em li gorî van şert û mercan derkevin rê û bifikirin da ku em di doza xwe de serkeftîbin.
Di hedîseke qudsîde wiha hatiye fermankirin: “Bendeyê min çawakî min dihizirîne, ez wisa me.” Ango bendeyê min ku bifikire û bibêje: “Xweda dê min serfiraz bikê.” Ez wê ewlehiya wî ya bi min, vala dernaxim û ez dê wî serfiraz bikim.
Ji ber vê qasê em jî bawer dikin û bi Xweda ewle ne ku di riya rast de em erka xwe bînin cîh ew bêguman dê me serfiraz bikê.
Bi vê sedemê ye ku di nav alema Îslamê de du nexweşiyên ku pê dijîn hene.
1- Yan tişta ku dikin ji bo Xweda nakin, ji bo sûd û berjewendiyê xwe û riyakarî dikin.
2- Yan jî çawa ku Xweda ferman kiriye bi gotina Xweda nakin û bi gotina serok û pêşengên xwe dikin.
Çi dema ku ji van herdu nexweşiyan xilas bibin, dê di doza xwe de jî serkevin.
Wa bi vê sedemê ye du şertên hebûna me:
1- Em çi bikin divê tenê ji bo Xweda bê. Ango bila Xweda bizane, bibîne û bipejirîne, pêwîstî bi dîtin, bihîstin û pejirandina kesekî din tüneye.
2- Kirina wek xwestina Xweda. Ango divê kirinên mirov di çarçoveya sînorên Xweda de bê eveyaji duxalin:
* * *
A- Danezan (teblîx), divê di navbera mirovan de tu ferq û cudahî neyê kirinê û di çarçoveya derfetan de bê kirin.
Divê mirov bi awayekî hişmendî de danezanê (teblîxê) ji kî re, kengê û çawa bibêje û bike, baş bizanibe.
B- Parastin, ev jî bi qasî hebûn û hêza we, êriş ji kî bê û li hemberî kî bê kirin bila bê kirin bê ciyawazî derketina li hember neheqiyê bê.
Ji ber ku Xwedayê mezin wiha ferman kiriye: “Sond be, me ji bo her miletekî qasidek şand, (da ku bibêjin:) bes ji Xweda re perestiş(ibadet) bikin û xwe ji taxûtî (tiştên pûtkirî) ne haqiyê dûr bigirin.” (Nehl 36)
Çawa ku pêxember (s.a.v) jî diyar kiriye: “Cîhada herî mezin, gotina heq a li hember zilmê ye.” Ya herî babet jî guncaniya li gorî vê şîarê ye.
Va jî dereceya herî pîroz e.
Bi vê baweriyê û hêviyê, bêyî fikirinandina kesên din ka çi dikin, di vê pêvajoyê de em ketine vê rêya pîroz.
Dema me tevî derfetên xwe seferber kirin di riya baweriya xwe de; wek xelkên din em dê hebûna xwe nîşanê tevî cihanê bikin û di vê riya pîroz de em dikarin bibin pêşeng.
NÊRÎNA ME:
Em weke Partiya Azadî, dikarin bêjin ku di hinek xaleyande nêrîna me, ne mîna nêrîna alema İslamê ye.
Ji ber ku nêrînên ku niha pêşketine, referansa wan ya esasî, Ne Qur’an e. Serokên alema İslamê, ji bo berjewendîyên xwe, daxwazên gelên xwe binpê dikin û bi zordarî hukim dikin. Eşîrên li dora xwe û hinek cemaet û terîqetan jî ji xwere dikin alîkar de ku zordarîya xwe meşrû bidin nîşan.
Ji ber vî awayî iman ânineke nelgöre Kur’anê heye û eveyaji nabê sedeme aşıti û biratiye insane.
Rebbê alemê, ji ber ku, mirov bibin xwedîyê jîyaneka wekhev û serfiraz, suhuf û pirtuk şandine. Pêxember şandine de ku ji mirovantîyê re, ji jîyana civakîre bibin mînak.
1-VİYAN BINGEH E:
xweda Teala, viyana /îradeya insanî, di ser hemû tiştîde bilind kirîye û, hetta ku mirov xusarê nede kesekê dî, nehêliştîye ku kesek dest bavêje îradeya mirovî.
Ev derfet, teybetîyeka cudaye ya di nava mirov û jîndarên dî de.
Di ayeta duyemin ya sûreyê Texabun de Rebbelalemîn bi vî awayî mirovan şiyar dike: “Yê hun afirandîn ew e. Lê di nav we de kesên ku ya heq înkar dikin jî hene û yên ku bawerîyê bi ya heqiqet tînin jî hene û Xweda ewe yê ku hemû tiştên ku hun dikin dibîne.”
Ango, mirovan mecbûrî kirina tiştinan nake, lê wan ji hemû tiştan agahdar dike û bala wan dikişîne ser ya heq.
Di ayeta 16’an de jî: “ nâxwe bi qasî ku hun dikarin ji Xweda rez bigrin, guhdar bin û itaet bikin. Ji bo xêra nefsa xwe înfaqê bikin. Kî ji daxwazîyê nefsa xwe biparêze, yê xelasîyê bibînin ewin.”
Ya giring ewe ku mirov berî berjewendîyên xwe, berjewendîyên civaka xwe ji xwere bikê armanc.
2- KEDA TE MAFÊ TE YE:
Xweda Teala; di Qur’anê de cûdayîyê naxê nava mirovan de û fersendên wek hev dide mirovan. Di jiyanê de jî kî çi heq bike wê dide wan.
Di ayeta 39’an ya Suretê Necm’de dibêje; “Mirov bes bedelê xebata xwe bidest dixe.”
Weke ku di ayetê de jî hatiye beyankirin; mirov biqasî xebata xwe dikare bibe xwedî imkan û mafê tu kesî nîne ku xwe weke şirîkê keda kesên dî bibîne. Civak jî mîna mirovan çiqas bixebitin wê ewqas bibin xwedîyê derfetan.
Mafên tu civakan nînin ku xwe weke şirîkê ked û xebata civakên dî bibîne.
Lê mixabin, nêrîna serdest ya civakên İslamî, deriyê tiralîyê li mirovan vedike û kedû xebata kesên dîn ji wan re weke mafekê meşrû dide nîşan.
3-BEXTÎYARÎ BİNGEHE:
Xweda Teala; rêya bextewarîya dinya û axretê nîşanî mirovan kiriye.
Li gorî Qur’anê axret, armanca dinyayê ye. Bi xebatên dinyayê em axreta xwe îmar dikin. Qur’an pirtûka hidayetê ye ji bo ku em imtihana xwe ya dinyayê serfiraz derbas bikin. Ew xebata ku ji bo sererastkirina nêrînên ji rêya Qur’anê durketine, çiqas bipêş bikevin, mirov ewqasî bextîyar dibe. Ji Qur’anê ev tê fêhmê. Ango, bidestxistina bextewarîya axretê, bi xebatên li ser rêya wehyê tê bidestxistin.
Resûlullah jî, di meseleyên jiyana dinyayê û yên ji bo axretê de jî ji bo me mînak e. Çawa ku wan kesên ku demê xwe bi îbadetê derbas dikin lê li malbata xwe xwedî dernakevin, şiyar dike û vê rewşa wan dirust nabîne. Lê wan kesên ku îbadetê xwe kêm dikin jî şiyar dike û vê rewşê di rêde nabîne.
Ayeta 32’yan ya Suretê A’raf de ji bo jiyaneka bextewer wiha ferman dike; “Bê je: Yê ku, ew xweşikatî, rizqê herîbaş û paqij ê ku Xweda ji ebdê xwe re afirandî, qedexe kirî kî ye. Bê je: Evana di jiyana dinyayê de ji mu’minan re meşrû ne. Roja qiyametê jî bes wê ji wan tenê re be. Em van hinareyan ji wan kesên ku xwedî fêhmre yek bi yek eşkere dikin”
Di hedîsekê de jî Resulullah; jiyana dinyayê weke rêwengîtîyeka di keştîyê de dide nîşlan û dibêje heger keştî bi silamet bigihêje cîyê xwe, wê hemû kes ji têkçûnê xilas bibin, lê heger ne gihêje cîyê xwe, wê hemû kes binav bibin û têkherin.
Îslam ew reçeteye ku ji bo keştî bin av nebe rê nîşanî me dide. Ne tenê ji çend îbadetan pêkhatîye. Îbadet belkî bibin alîkar ku mirov, kesên dî, û mafên kesên dî jî bide berçav û neheqîyê li tu kesî nekê.
4- WEKHEVÎYA FERSENDAN, BİNGEHA DADMENDÎYÊ YE
Armanca dînî eve ku mirov, jiyaneka wekhev û bi hevre bijîn.
Xweda; di sureyê Hadid, ayeta 25 an de dibêje:” Sond be, me qasidên xwe bi belgeyên vekirî şandin û bi wan re kitab û mîzan jî şand de ku dadwerîyê li piya bihêlin.”
Li vêdê behsa dadwerîyê ji bo hemû kesî dike, tu nabeynê naxê nava bawerîyên cûda de.
Bi eşkereyî di ayeta 15’an ya sureê Şûra de kerem dike: ” Ji bo vê tu gazî bike bi bal Xweda ve. Weke ku li te hatîye emir kirin, rast be. Berê xwe nede daxwazên wan û wiha bêje: Min baweri bi kitêba ku Xweda rêkiriye, anîye. Li min emir hatiye dayin ku ez di nabeyna we de bi dadmendî biryaran bidim. Xweda Rebbê meye jî û Rebbê weye jî. Karên ku me kirîn yê me ne û karên ku we kirîn yên we ne. Hewce nîne ku em bi hevre gengeşîyan bikin. Xweda wê me hemûyan li hev bicivîne. Weger bal bi wî ve ye”.
Di hedîsa şerîf de jî Resulê Ekrem wiha kerem dike:” Mirov mîna dinanê şehan wekhev in. Ên sergewreyên wa, ewên qencîker in.
Eşkereye ku; li gorî nêrîna İslamî , divê mirov di jiyana dinyayê de, ne li gorî bawerîya mirovan, li gorî hewceyîyên mirovan, danûstandinê bi wan re bike.
Mineke herî xweş û baş jî jimere wesiqa ya Medinê ye.
Lê mixabin, nêrîna ku li ser navê İslamê pêşketîye, mirov li gorî bawerîyên wan ji hev cuda kiriye. Ji ber vê yekê jî, di erdnîgarîya islamê de gengeşî derketine û yên hêzên wan xurt, neheqî lê yên dî kirine. Ji ber vê jî şer û pevçûn derketine.
5- MAF Û AZADÎ Jİ AFİRANDİNÊ TÊN
Wekhevî, dadmendî, mafê bijartinê, mafê perwerdehîyê, azadbûna ji hemû zordariyan, mafên hemû mirovahîyêne û Xweda teala, di afirandinê de dane mirovan. Ji bo ku van bi mirovan bide zanîn jî wezîfe daye pêxemberan.
Maf û azadîya mirovan ji ber ku dema Xweda mirov afirandine daye wan, di Qur’an û sunnetê de wezîfeyên mirovan bêhtir pêşketine. Ev ayetên ku em niha li jêr behsê bikin jî vê heqîqetê nîşanî me didin :
“Yên ku bawerî anîne! Ji bo Xweda bi dadmendîyê şahidîyê bikin. Kîna weya li pêşber civakekê bila nebe sedema bê dadmendîyê. Bi dadmendî hereket kirin ya herî baş e. Guh bidin Xweda. Xweda agahdar e ji tiştên ku hûn dikin.”
“ Ya ewên ku îman anîn! Malên hev bi rêyên ne heq heba nekin. Bi ticareteka ku hun li hev hatibin jî neheqîyê li hev nekin û hevdu nekujin. Lewra Xweda li we merhemetê dike.”
Weke ji ayetan jî tê fêhmê; dive tu cara li gorî rengê mirovan, bawerîyên mirovan, qewmê mirovan newê hereket kirin. Mafê jiyana hemû mirovan bê parastin.
PÊŞNÎYARÎYÊN ME:
Weke Partiya Azadî ya İslamî, daxwaza me ji hemû dewletên dinyayê eve:
1.Weke hemû milletê dinyayê, milletê Kurd jî di erdnîgarîya xwede xwedîyê mafê dewleteka serbixwe ye. Ji bo vî mafî divê hemû dewlet û civakên navteweyî bibin alîkar.
2.Dîrok jî şahide ku me tucara dijminatîya tu kesî nekiriye û ev erdnîgarîya me ya qedîme. Yên divê erdnîgarîyêde dijîn jî bi piranîya xwe Kurd in. Divê ev rastîya he bê zanîn û ji bo ku hemû dinya fêhm bike, xebat bên kirin.
3.Divê tu cudayî nekeve nav milletê ku di vê erdnîgarîyê de dijî. Hemû kes bi bawerî taybetîyên xwe ve bi hevre bijîn. Bibin xwedî maf û xwedî dewlet.
- Divê hemû partî û civakên Kurdistanê hêzên xwe ne pêşberî hev, li pêşberî dijminên xwe bikarbînin. Xeletîyên hev ne di nava medyayê de, di nava civakên hevde bînin ziman û safî bikin.
- Erdnîgarîya Kurdistanê yek parçe ye û azadî jî di mejî de tê bidestxistin. Heger milletek, bibe yek û berê xwe bide pirsgirêkekê ji xwe bi ser dikevê. Kesê ku yekêtîya xwe pêk ne anîbe tukes nikare tiştekê ji bo wan bike. Divê di serî de em hebin heta ku yên bîyanî jî heyîna me qebûl bikin.
Kurtasî, em bi vê bawer in ku armanca tevî dînan “mirov bi dilpakî, di nav aram û aşîtiyê de bijîn.
Dîn, ziman û rengên wan çi dibe bila bibe, li ser bingeha dad û wekheviyê jiyana wan ya bi hevdu re ye.”
ERKA ME !
Partiya Azadî mîrategira Tevgera Azadî ye.
Tevgera Azadî a gelê Kurd bi awayekî rêkûpêk, di berwara 1840’de, bi rêveberiya mîrê Botan Mîr Bedirxan ve hatiye damezirandin.
Pişt re di berwara 1880’de ji aliyê Şex Ubeydullahê Nehrî, Xalid Begê Cibrî, Seyîd Ebdulqadir, Kemal Fewzî, Doktor Fuad, Yusuf Ziya Beg Û Hecî Extî (Bavê Tujo) ve hatiye berdevamakirin. Di sala 1925 de, bi serhildana Şex Seîd û hevalên wî ev “Tevgera Azadî” hatiye domandin û vê gavê jî li ser vî esasî “Partiya Azadî” ji nû ve hate avakirin.
Rêberên Partiya Azadî
Mewlana Xalidê Şehrezorî, Ehmedê Xanî, Seyîd Taha û Seyîd Ebdulqadirê Nehrî
Qazi Mûhemmed, Mela Mûstafa Berzanî, Şêx Seîdê Palo, Seyîd Rizayê Dêrsimî
Seîdê Kurdî, (Nursi) Şêx Osmanê Helebçeyî û tevî zanyarên ku di nirxên Îslamî yên gerdûnî de riya azadîyê dibinin;
ev û ew kesên wek van yên ku di riya mirovahiyê de serîhildane û têkoşîn kirin e, tevî kesên Kurd û dozgerên Kurdistanê ne.
Em van kesan tevan jî bi rêz û spasî ji bîr tînin!
Partiya Azadî ji Kîjan Kesan Hatiye Holê?
Ji wan kesen kû fikr, raman û riyên wan ên bawerî û kiryarî ji hev cuda ne, bes ji exlaqî, wicdanî û xîreta bawerî û mirovî bi pergalê re nebûne yek û bi serê xwe bêyî fermangirtina ji kesan, li ser mafê İslamî û mirovî hatine cem hev.
Partiya Azadî Seba Çi Hate Damezirandin?
Ji ber ku ne di civaka Îslamê de û ne jî di civaka mirovî de mafê gelê Kurd û Kurdistanê li gorî hiqûqê Xwedanî û mirovî nayê parastin, bi vê sedemê pêwîstî bi damezirandina “Partiya Azadî” çêbiye û hatiye damezirandin.
Damezirandina Partiya Azadî.
Kesên ku damezirandina civakeke bi aram û bi sîyaseteke paqij ji xwe re kirine armanç, bê alî, azad, fikir û riyên wan yên kiryarî ji hev cuda ku li ser riya Îslamî û mirovî de gihîştine hev, hatiye avakirin.
Ev tevger, di sala 2012’de bi navê ”Însiyatîfa Azadî” hate damezirandin.
Di sala 2014’de jî, ji bo ku di pêşerojê de bibe partî, wek “Tevgera Azadî” hebûna xwe domandiye.
Di sala 2019’de jî, ji bo ku fermiyeta xwe pêkbîne, liser doza Kurd û Kurdistanê siyaseteke bi fermî bimeşîne bû partî.
Armanca Partiya Azadî.
Armanc ew e ku li gorî Quran û Sunnetê doza Kurd û Kurdisanê bi siyaseteke fermî, bi dadî, bingeh û rêbeza xwe ya bawermendî û vebijartina çareseriyê bine holê.
Ji ber ku Xweda afirînerê tevî gerdûn û mirovan e. bi giştî mafê tu kesekî ji yê kesî ne pirtir û ne jî kêmtir e.
Fikr û nêrîna Partiya Azadî.
Partiya Azadî li ser vê bewariyê ye ku tevî dîn, ol, qewm, ziman û rengên cuda liser welatên xwe, bi çand û rûmeta xwe, di bin temînat û parastina hiqûqên gerdûnî û Xwedanî de bin.
1- Kurd jî parçeyek ji umeta İslamê ne.
2 -Aqarê Kurd û Kurdistanê dirokî ye.
3- Mafê Kurdan jî heye ku wek neteweyên din ew jî bibin xwedî devlet.
Pozisyona Partiya Azadî.
Partiya Azadî; saziyeke sivîl e û bi tu sazî û partiyeke din ve girêdayî nîn e. Partiya Azadî; wek rê û rêbaza têkoşînê zor û dijwariyê nabijêre, li gel vê mafên rewa û suriştî/Xwedanî esas digire.
Piştgiriya mafxwaziya maderzadî û mirovî ya gelên hemû parçeyên Kurdistanê û hemû civakên Rojhilata Navîn dike.
Partiya Azadî; ji bo gelê Kurd hemû mafên xwe bi dest xwe ve bîne, bê îtaetiya sivîl jî tê de, her awayê têkoşîna demokratîk rast dibîne û çalakiyên li ser vî esasî têne kirin rewa didêre.
Partiya Azadî; rewa dibînê ku Kurd mafê xwe yê xweserî, federasyon û serxwebûnê bi kar bînin. Ev hem pêdiviyeke hiqûqê İslamê ye û hem jî ya hiqûqê navneteweyî ye û em qebûl nakin ku ev mijar bibe mesela nîqaşê…
Partiya Azadî; rêxistinên ji hev cuda yên li Kurdistanê weke dewlemendî dibîne û pêkanîna kongre û konferansên ji bo çareserkirin/gotûbêjkirina pirs û kêşeyên bakurê Kurdistanê û heta tevahiya Kurdistanê weke berpirsyariyekê dibîne û amade ye ku berpirsiyariya xwe ya di vî warî de bîne cih.
Bi Kurtasî Partiya Azadî.
1- Bi zemîneke îtiqadî-mirovî-eqlî li ser pirsgirêka Kurd vegotin û nêrîneke îslamî û nû derketiye holê pêk tîne.
2- Di rê û rêbaza têkoşînê de dijwariyê rewa nabîne. Li gel vê mafên rewa û suriştî/Xwedanî esas digire.
3- Di nav pêvajoyê de heke pêdivî pê çêbibe hemû rê û rêbaz û tifaqên siyasî rewa dibîne.
4- Maf û dadî di navbera tevî hêzên siyasî, umet û mirovî de pêwendîyên netewî rewa dibine, û neteweyî ne li dijî İslamê dibine.
5- Bi cudabunên xwe yên dinî, olî, xulqî û nêrînên xwe yên ji hevdu cuda, helîn û warên hemû insanên liser aqare Kurdistanê dijin dibine…
Di vê mijarê de, em li benda şîret, pêşnîyaz û piştgirîya hemû mirovên di vî warî de destyar in.
Emanetê xwedabin.
* * *
SİYASİ İNANCIMIZ:
1 – Gerek inançsal argümanlar gerekse sosyolojik ve bilimsel kanıtlar ve en önemlisi Kürtlerin geçmiş tarihi mücadeleleri bizlere şunu göstermiştir ki Kürt siyasetçileri birlikte hareket etmedikleri müddetçe bir yere varılamayacağı ve dünya kamuoyunun Kürdistan realitesini tanımayacağı kanıtlanmıştır.
Bu nedenle ya tüm taraflar beraber özgür olacak ya da şu ana kadar süregeldiği gibi tüm taraflar, birilerinin sömürge sahası olmaya mahkûm kalacaklardır.
2 – Bu sebeple Kürtler arasında birliktelik, ideolojiler üstü ölçekte farklı düşünce ve kanaatte olanların farklı plan ve projelerine rağmen üst amaç olan Kürdistan’ın özgürlüğü uğruna birlikte hareket etmeleri ile mümkün olabilir.
Ancak Kürtlerin dünyadaki diğer milletler gibi millet olmaları “birliktelik” ile gerçekleştirilebilir.
3 – Kürdistan sosyolojisi göz önünde bulundurularak Kürdistan’da mevcut tüm yapıların ortak kararlarıyla belirlenecek evrensel, çoğulcu, kapsayıcı bir ulusal birlik kararnamesi çıkartılarak deklare edilmelidir.
4 – Kürdistan’î her parti, oluşum ve cemaatin kendi nihai projelerini her zaman Kürt halkının özgürlüğüne ve Kürdistan’ın selametine endekslemelidirler.
5 – Birlikteliğin sağlanabilmesi için Kürdistan’î taraflar, Kürdistan’ın özgür ve müstakil bir statüye sahip olana dek aralarındaki ihtilafları bir araya gelerek kendi içlerinde çözmelidirler.
6 – Bu anlamda medya üzeri ve herkese açık platformlarda Kürtlerin kendi aralarındaki ihtilaflı ve tartışmalı konuları gündeme getirerek aleyhte propaganda olabilecek haber ve beyanatlarda bulunmaları meşru değildir ve haramdır.
DAVAMIZ:
Bizler Müslüman olarak şuna inanıyoruz:
Allah cc. Tarih boyunca insanlar arasında adaletin ve eşitliğin sağlanabilmesi için peygamberler göndermiştir. Peygamberlerin ve müminlerin sabır ve sebat gösterebilmeleri, manen güçlenmeleri için de ibadetleri farz kılmıştır. Dolaysıyla ibadetlerin maksadı ve önemi, insanlar arasındaki adalet ve eşitliği güçlü bir şekilde sağlamalarıyla anlaşılmaktadır. Bundan dolayı da evvela peygamberlerin maddi ve manevi olarak ‘Azad’ olmaları gerekir. Bu minvalde Allah, Muhammed (as) ilk önce “kalk ve uyar” diye vahiy göndermiştir.
Tüm bu çerçevede şunu anlıyoruz ki kendileri ‘Azad’ olmayanların başkalarına verecekleri, söyleyecekleri, dile getirecekleri ve öncü olabilecekleri herhangi bir mühim etkililiklerinden bahsedilemez ve önemlilikleri söz konusu olamaz. Rahmetli Şehid Seyyid Kutup, ‘Azadî’ yani özgürlük için şöyle demiştir: “Özgürlük, tevhitten öncedir.” Çünkü özgürlük olmazsa tevhidin gereği yapılamaz, önemlilik arz edemez…
İşte bizim tüm endişemiz de budur. Evvela günün şartlarına uygun bir perspektifle bizlerin de tüm diğer halklar gibi ‘Azad’ olmamız gerekir ki; yapacağımız mücadelede kazanan veyahut da kaybedenlerden olalım. Özgürlük olmadan mücadele yapılamaz, bu süreçte kazananı ve kaybedeni olmayan, başı ve sonu belli olmayan kaotik bir mücadele anlayışı hayatımızda devam edip durur…
Çünkü aklı ve iradesi olmayanların mükellefiyeti ve sınavı söz konusu olamaz. “Akıl hastaları ve ergin olmayanlar gibi… “
En önemlisi de insanların mesuliyetleri, mükellefiyetleri kadar olmalıdır.
Bizler inanmışlar olarak; dinin tüm emirlerine muhatabız. Çünkü “din” kemale ermiş ve tamamlanmıştır.
Dindeki mesuliyetimiz; gücümüz, yeteneklerimiz ve bulunduğumuz pozisyona göre değişmektedir. Bizim siyasi mücadelemiz başkaları gibi var olanı korumak, muhafaza etmek veya devlet yönetimini ele geçirmek değildir. Çünkü var olan devlet otoritesi, ne inançlarımızı ne de bizatihi toplumsal olarak kişiliğimizi ve milliyetimizi kabul etmektedir. Bu sebeple bizim asıl mücadelemiz; her şeyden önce varlığımızı “kabul ettirme” mücadelesidir…
Her Müslümanın mücadelesi gibi bizim verdiğimiz mücadele de, ibadetin en yüce mertebesi olan Allah’a karşı olan sorumluluğumuzu yerine getirebilmektir. İşte buna göre yola koyulmamız, işe başlamamız ve bu psikoloji ile hareket etmemiz gerekir ki başarılı olabilelim. Hadis-i Kudsi’de belirttiği gibi: “Ben kulumun yanında, kulumun beni zannettiği gibiyim.” Yani kulum, benim onu muvaffak edeceğime güvenirse onun güvenini boşa çıkarmak bana yakışmaz. Dolayısıyla biz de inanarak ve Allah’a güvenerek doğru istikamette görevimizi yaparsak, yapabilme inancında olursak başarırız.
Tüm bu çerçevede şunu görüyoruz: İslam dünyası yıllardır iki hastalıkla yaşamaktadır. Hastalıklar toplumların hayat konforlarını düşürür ve diğer toplumların nazarında sürekli bitkin, yorgun ve işe yaramaz olarak algılanırlar. Bu hastalıklar:
1-Ya Allah için yapmazlar; riyakârlık, çıkar, şan, şöhret, makam vs. için yaparlar.
2- Ya da Allah’ın istediği şekilde değil de kendi liderlerinin istediği şekilde yaparlar.
Ne zaman ki bu iki hastalıktan kurtulmayı becerirlerse/becerirsek Allah yardımını ve başarısını gönderecektir.
Bunun için var olmamızın, doğruyu bulmamızın iki şartı vardır.
1-Her şeyi sadece ve sadece Allah için yapmak,
Yani: Allah bilsin, görsün ve kabul etsin bu bize yeter. “Başkalarının bilmesine, görmesine ve kabul etmesine ihtiyaç duymamak.”
2-Allah’ın istediği gibi yapmak, yaşamak, stratejisini ilahi metoda göre ayarlamak, bu da iki şıktır.
A- Tebliğ, insanlar arasında ayırım gözetmeden, imkânlar içinde yapılması gerekir. İnsanoğlu akıl ederek tebliği kime, neyi, ne zaman ve nasıl söylenmesi gerektiğini iyi bilmelidir.
B- Savunma, bu da varlığınız ve gücünüz kadar kimden gelirse ve kime karşı yapılırsa yapılsın ayırım gözetmeksizin haksızlıklara karşı koyabilmektir.
Çünkü Rebbu’l-âlemin: “Ben her ümmete elçi göndermişim ki bana ibadet, itaat etsinler ve haksızlıktan münezzeh olsunlar, haksızlığa ortak olmasınlar.” diye buyurmaktadır.
Peygamberinde belirttiği gibi: “Cihadın en büyüğü zulme karşı hakkı söylemektir.” En makul olan da bu şiara uygun ve mutabık olmaktır. Bu kutsiyetin en yüce mertebesidir.
Bu inanç ve umutla yola koyulduğumuz bu süreçte, başkalarının ne yaptığını düşünmeden, tüm imkânlarımızı sorumlu olduğumuz inanca seferber ettiğimizde; diğer milletler gibi varlığımızı dünya âleme gösterir ve bu kutlu mücadelede öncü olabiliriz…
ANLAYIŞIMIZ:
İslam’a bakış açımız, mevcut konjöktürel düzen içerisinde haksızlıklara karşı sessiz kalan, haksızlıkları sorgulamayan, evrenselliğin geniş yelpazesinden koparılarak dar bir çerçeve ile bütünleştirilip sunulmak istenen hali hazırdaki İslam dünyasının mevcut anlayışı gibi değildir.
PARTIYA AZADÎ olarak, yaşanan olaylar karşısında çok farklı bir düşünceyi taşıyoruz. Mevcut konjöktürel düzen içerisinde haksızlıklara karşı sessiz kalan, haksızlıkları sorgulamayan, evrenselliğin geniş yelpazesinden koparılarak dar bir çerçeve ile bütünleştirilip sunulmak istenen hali hazırdaki İslam dünyasının mevcut anlayışından farklı olarak, gerçek İslami, Kur’ ani bir düşünceye sahibiz.
Bize göre İslam eşittir insan demektir. İnsan da eşrefi mahlûkattır ve en muteber varlıktır. Çünkü mevcut sistemlerdeki din anlayışların temel referansı, İslam’ın özü olan Kur’an değildir. Halkları Müslüman olan ülke idarecileri, milletin, halkların iradesini hiçe sayarak; kendi arzu ve istekleri doğrultusunda devlet tahakkümünü kutsayıcı ve hegemonik bir yapıya dönüştürmektedir.
Allah insanı, yarattıkları mahlûkat içerisinde en değerli varlık olarak yaratmıştır, Bu gerçeği bilmeyenler ve insanla ilgili uygulamalarda, referansı Kur’an olmayan, halkı Müslüman olan mevcut sistemlerin idarecileri milletin, halkların iradesini hesaba katmadan, kendi çıkarları ve istekleri doğrultusunda devlet tahakkümünü kutsayıcı, hegemonik bir yapı oluşturmuşlardır.
Bu idareciler, insanın en temel haklarını ve iradesini hiçe sayarak; belirli bazı zümreleri, aşiretleri, güya kanaat önderi denilen kişileri, cemaat ve tarikatları ve ayrıca yanlarına devletin kurumlarını ve gücünü de alarak, halkları birbirinden ayrıştırıcı, kutuplaştırıcı, tahakkümcü usul ve ölçülerle gayri insanı bir şekilde İslam’dan uzak anlayış sultalarını halklara zorla dayatılmaktadır.
Bu sebeple Kur’an’ın özünden uzaklaşmadan ve temel anlayışını, esas alarak iman edilmediği sürece; toplumların düzelmesi mümkün olamamaktadır. Oysaki Rebbu’l-âlemin, insanoğlunun tercih etme özgürlüğüne ve iradesine dayanan, farklı inançları, renkleri ve dilleri olan toplulukların yaşamdaki sorunlarını istişare yoluyla, saygı ve sevgiyle, eşitlik ve adalet mantığıyla çözmek ve insanca beraber yaşamayı sağlamak için zaman içinde suhuf/sahife, emirname, yani günün şartlarına/toplumun yapısına uygun ve vahiyle belirlenen ilahi yaşam kılavuzunu; örnek yol gösterici olarak da peygamberleri göndermiştir.
1-İRADE ESASTIR:
Allah, insan iradesini her şeyin üstünde tutmuştur ve başkasına zarar vermediği müddetçe, insan iradesine müdahale edilemeyeceğini belirtmektedir. Aksi olursa, hepimiz biliyoruz ki ceza ve mükâfat söz konusu olamazdı… İnsanın iradi bir varlık olması, onu diğer canlılardan ayıran en önemli özelliğidir.
Bu minvalde Tağabun Süre’ si 2. ayetinde Rebbu’l-âlemin (Sizi yaratan O’dur; ama içinizden hakikati inkâr eden de, hakikate iman eden de var: ve Allah yaptığınız her şeyi görendir.) diye uyarmaktadır. Yani insanları herhangi bir tercih yapmaya zorlamadan sadece yapacak her şeylerden haberdar olduğunu vurgulayarak uyarıda bulunuyor…
Tekrar aynı sürenin 16. ayetinde (Öyleyse güç yetirebildiğiniz kadar Allah’ı anın, dinleyin, itaat edin ve kendi yararınız için yardımda bulununuz. Nefsinin bencillik ve cimriliğinden korunanlar başaranlardır) diyerek insanların sadece kendileri için değil toplum içinde çalışmalarının gerekliliğini de ortaya koyarak; önemli olan insanın çevresine ve toplumuna ne kazandırdığına, nasıl faydalı olacağına da dikkat çekmektedir. “Önemli olan insanın kendi kişisel çıkarlarından ziyade, yaşamakta olan toplumun çıkar ve menfaatlerini ön planda tutmasıdır.”
2-EMEĞİN HAKKINDIR:
Allah (CC) Kur’an’da insanlar arasında ayrım yapmadan ve herkese eşit fırsatlar sunarak; yaşadığı zaman diliminde herkesin hak ettiğinin karşılığını misli ile vermektedir.
Nitekim Necm süresinin 39. Ayetinde (İnsan ancak kendi çalışmasının karşılığını elde edebilir.) diye buyrulmaktadır. Ayette net açıklandığı gibi insanlar ancak çalışıp ürettikleri ve çabaladıkları nispetinde varlık sahibi olabilirler ve hiç kimse başkasının emeğinden ve üretiminden pay sahibi olunamayacağı vurgulamaktadır.
Bu münasebetle fert ve toplumların yetenek ve kabiliyetleri nispetinde var olmalarının gerektiğine dikkat çekilmekte olup; herkes ancak ve ancak emeği kadar pay sahibi olabileceğini ve hiç kimsenin bir başkasının emeğine ve alın terine göz dikmenin doğru olmadığını vurgulamaktadır. Oysaki günümüzde var olan İslami anlayış, insanları kaderci bir mantıkla tembelliğe sevk etmekte, bir başkasının emeğine ve alın terine farklı statüler üreterek /göz dikerek; başkalarının sırtından rahat geçinme yollarını aramaya çalışılmaktadır.
3- MUTLULUK ESASTIR:
Allah peygamberler vasıtasıyla insanların hem dünyada, hem de ahiret’te nasıl mutlu olacakları ile ilgili kuralları ortaya koymaktadır. Kur’an’a göre ahiret dünyanın gayesidir. Bir nevi dünya hayatında gerçekleştirdiğimiz amellerle ahretimizi imar ederiz. Kur’an, dünya sınavımızı kazanmak için bir ihya ve hidayet kitabıdır.
Kur’an vahiy ve fıtrattan yabancılaşan anlayış ve tutumları, vahyi ölçülerle yeniden bir dönüştürme mücadelesini kavrayıp üstlendiğimiz oranda mutluluğa erişeceğimizi bildirir.
Yani ahireti kazanmanın yolu, vahyi ölçülerle “dünyayı kazanma” ibadetinden geçmektedir. Resulullah Hz. Muhammed (s.a.v) de dünya ve ahiret hayatına ilişkin dengeli yaklaşım ile ilgili en güzel örnekliği ortaya koymuştur. Sürekli ibadetle meşgul olduğu için kendisinin ve ailesinin ihtiyaçlarını gözetmeyen sahabeyi eleştirdiği gibi; mal ve dünyalıklara duyduğu sevgi neticesinde Allah’a kulluk görevlerini ihmal edenleri de ikaz etmiştir.
Cenabı Allah Araf Süre’ sinin 32. ayetinde; “De ki: Allah’ın kulları için yarattığı güzelliği, rızkın iyisini, temizini yasaklayan kimdir? De ki: Bunlar dünya hayatında müminler için meşrudurlar, kıyamet gününde ise yalnızca onlara özgü olacaktır. Anlama yeteneği olan insanlar için bu mesajları biz işte böyle açık açık dile getiriyoruz.” Buyurarak insanlara mutlu bir yaşamın kurallarını belirtmektedir. Hadisi şerifte de Resulullah (s.a.v) dünya yaşamını bir gemide sefer yapmakta olan kişilere benzetmiştir. Gemi selametle kıyıya varılırsa gemideki herkes kurtulur, tersi bir şekilde gemi batarsa gemidekilerin ırkları, inançları, coğrafyaları ne olursa olsun beraber batmış olacaklar.
İşte İslam, geminin batmaması için neler yapılması gerektiğinin reçetesidir yoksa sadece belirli sembolik ibadetlerden müteşekkil bir anlayış değildir. Belki ibadetler, sahiplerini başkasına zarar vermekten arınma vasfı – aracı olarak görülebilir. Dolaysıyla iyi bir Müslüman başkasını nefsine tercih edebilen ve bu şekilde hiç kimseye kimliğini sormadan zarar görmekten kişiyi kurtarmaya çalışan insandır.
4-FIRSATLAR EŞİTLİĞİ ADALETIN TEMELİDİR:
Dinden maksat insanların adil ve eşitlikçi bir şekilde inançlarına bakılmaksızın aynı haklara sahip olmayı ve beraber yaşamaya olanak sağlamaktadır.
Allah Hadid süre’ sinin 25. ayetinde “And olsun, Biz elçilerimizi apaçık belgelerle gönderdik ve insanlar adaleti ayakta tutsunlar diye, onlarla birlikte kitabı ve mizanı indirdik.” diyerek insanların inançlarına değinmeden adalet ilkesine vurgu yapılmaktadır.
Açık bir örnek olarak Şura süre’ si 15. ayetinde de belirtmektedir “Bundan dolayı sen Allah’a davet et! Emir olunduğun gibi dosdoğru ol! Onların arzularına uyma ve şöyle de: “Allah’ın indirdiği kitaba inandım. Aranızda adaletli davranmakla emir olundum. Allah bizim de sizin de rabbinizdir. Bizim yaptıklarımız bize, sizin yaptıklarınız da sizedir. Aramızda tartışmaya gerek yoktur. Allah hepimizi bir araya getirecektir. Dönüş yalnız o’nadır.” buyrulmaktadır.
Hadisi şerifte ise Resüli Ekrem şöyle buyurur ki (insanlar tarak dişleri gibi eşittirler; en üstünü en erdemli olanlarıdır.) demektedir. Dolaysıyla doğru olan İslami anlayış dünya yaşamında kişilerin inançlarına göre değil insanı ihtiyaçlarına göre davranmak zorunluluğunu getirmektedir. Bunun için örnek alınacak en doğru yöntem: “Medine vesikasıdır.”
Hâlbuki günümüzde var olan (Kur’an dışı) İslami kültür anlayışının sonucunda insanları inançlara göre sınıflandırılarak farklılıklar oluşturulmasına sebep olduğu aşikârdır. Tarih boyunca İslam coğrafyasında güçlü olan otoriteler, güçsüze yaşama hakkı tanımadığı için “savaş ve zulüm” devam ede gelmiştir.
5-HAKLAR & HÜRRİYETLER YARATILIŞTANDIR:
İnsanlığın ortak değerleri olarak belirlenen hayat hakkı, mülkiyet, kanun önünde eşitlik, seçme ve seçilme, öğrenim, öğretim ve seyahat özgürlüğü, örgütlenme, işkenceden korunma ve âdil yargılanma hakkı, din ve vicdan hürriyeti, dinî ve ahlâkî değerleri tebliğ hürriyeti, düşünce ve ifade özgürlüğü vs. gibi haklar ve özgürlükler, temelde Allah’ın insanları yaratırken verdiği ve Peygamberleriyle duyurduğu, pekiştirdiği haklar ve özgürlüklerdir.
Haklar ve özgürlükler, yaratılıştan gelen tabii bir olgu(ihtiyaç) olduğu için, Kur’ân ve Sünnet’te daha çok görevler öne çıkarılmıştır. Sunacağımız âyetler bu gerçeği açıkça örneklendirmektedir; “İnananlar! ALLAH için adaleti gözeterek tanıklık edin. Bir topluluğa olan kininiz, sizi adaletli davranmaktan alıkoymasın. Adaletli davranmak daha erdemlidir. Allah’ı dinleyin. ALLAH yaptıklarınızdan haberdardır.” “Ey iman edenler! Birbirinizin mallarını haksız yollarla, karşılıklı rızaya dayanan ticaret yoluyla da olsa heba etmeyiniz ve birbirinizi öldürmeyiniz; zira Allah size merhamet etmektedir.”
Ayetlerde de belirtildiği gibi asla kimsenin inancına, rengine, cinsine, diline, ırkına, memleketine bakılmaksızın yaşama hakkının sağlamasının gerektiğini vurgulamaktadır.
ÖNERİLERİMİZ:
İslami bir Parti olarak, tüm dünya devletlerinden talebimiz şudur.
1.Dünyada mevcut olan diğer halklar gibi Kürt halkının da kendi bulundukları coğrafyada devletlerini özgür iradeleriyle kurabilmeleri için tüm devletler, uluslararası kuruluşlar ve sivil organizasyonların destek olmalarının gerekliliğine inanıyor ve bu doğrultuda yapılan / yapılacak çalışmaların desteklenmesini istiyoruz.
2.Hiç kimseye, hiçbir topluluğa düşmanlığımızın olmadığı gibi; tarih şahittir ki Kürdistan coğrafyası kadim bir coğrafyadır. Eskiden beri gelen bu coğrafyada yaşayan insanların, Kürt olduğu gerçeğinin anlaşılması için mesajların tüm dünyaya hep birlikte verilmesinin gerekliliğine inanıyoruz,
3.Dolaysiyle bu kadim halkın İnanç ayrımına girmeden insan olma ve aynı coğrafyada yaşama arzusu ve kader birliği noktasında ayrım gözetmeksizin beraber ve birlikte çalışılarak kendi devletlerinin kurulmasının gerekliliğine inanıyoruz.
4-Bundan dolayı tüm Kürt oluşumları siyasetlerini ve alternatiflerini birbirlerine karşı değil Kürdistan coğrafyasının özgürlüğü için kullanmalı diyoruz… Birbirlerinin yanlışlarını ve hatalarını medya üzerinden değil de; bir aile mantığıyla kendi aralarında çözme iradelerini ortaya koymalarını istiyoruz.
5- Çünkü Kürdistan coğrafyası tek parçadır ve özgürlük anlayışı da zihinde biter, şayet bir halk kendi aralarında birleşerek bir soruna odaklanmışsa o sorunu her türlü zorluğa rağmen eninde sonunda başarmışlardır. Uluslararası arena ve dünya kamuoyunun hiçbir yardımı kendi ittifakını kurmayanlara/sağlamayanlara ve korumayanlara fayda etmez/fayda da getirmemiştir. İlkin kendimiz var olmalıyız ki başkaları da varlığımızı kabul etsin…
Sonuç olarak, bizler şuna inanıyoruz ki tüm dinlerin amacı “erdemli, onurlu, mutlu, huzur ve barış içinde insanların inancına, diline ve ırkına bakmaksızın adalet ve eşitlik ilkesi üzerine beraber yaşamalarıdır.”
MİSYONUMUZ!
PARTIYA AZADÎ 1840’ta Botan miri Mir Bedirxan tarafında kurulan, 1880’de Şex Ubeydullahe Nehri, Xalid Begê Cibrî, Seyîd Ebdulqadir, Kemal Fewzî, Doktor Fuad, Yusuf Ziya Beg, Hecî Extî (Bavê Tujo) taraflarından devam ettirilen ve 1925’te da Şex Said ve arkadaşları tarafından kıyam eden TEV gere AZADÎ mirasının devamı mahiyetindedir.
PARTIYA AZADÎ nin rehberleri, Mewlana Xalidê Şehrezorî, Ehmedê xanî, Seyîd Taha û Seyîd Ebdulqadirê Nehrî: Qazi Mûhemmed, Mela Mûstafa Berzanî, Şêx Seîdê Palo, Seyîd Rizayê Dêrsimî, Seîdê Kurdî (Nursi) ve Şêx Osmanê Helebçeyî gibi islami evrensel değerlerde özgürlük yolu olarak gören tüm Seydalarımızdırlar.
Bunlar gibi insanlık uğruna kıyam ve mücadele eden tüm Kürt ve Kürdistan davacılarıdır.
Hepsini şükranla ve saygıyla anarız.
OLUŞUMUMUZ:
PARTIYA AZADÎ; Kürtlerin, Dünya toplumu ile İslam ümmetince, insani talepleri karşılık bulamadığından, seküler ve itikadî kesimlerle ortaya çıkan farklılaşma sonucu sisteme entegre olamayan,
Düşünce ve ameli meşrepleri birbirinden farklı bireylerin; yönlendirme ya da talimat almadan, bağımsız ve özgür iradeleriyle, sürece katılma, talepleri ve alternatif sosyopolitik politikalar üretme arayışına girmeleri sonucu:
Düşünceleri, fikirleri, hayata bakış açıları farklı olup İslami ve insanı konularda Kürt ulusunun haklarının çiğnendiğine inandıkları için sistemle entegre olmayan ve Kürdistan coğrafyasında yaşamakta olan bireylerden oluşmuş.
NEDENİMİZ:
PARTIYA AZADÎ Kürt ve Kürdistan coğrafyasında yaşamakta olan halkların hak ve hukuku ne İslam’a göre nede insanlığa göre diğer halklar gibi temsil edilemediği için zaruri olarak kurulmuştur.
Kürdistanlıların haklarının temin ve tesisi ile haksız politikalara karşı tutum almak, “hak, hukuk, inanç, hürriyet, eşitlik ve adalet için” İslamî ve insani çizgide ortaklaşarak ortaya koydukları iradelerin toplamıdır.
Kısaca; hem kendi kendileriyle, hem de kendileri ile ümmet ve dünya arasındaki çelişkileri düzenleyip, itikadî-insani-akli bir zemin oluşturan; Diyanet-Milliyet-İnsanlık ekseninde, kendi düşünce anlayışını oluşturarak, Kürt meselesinde İslami yeni bir bakış ve söylemle ortaya çıkan oluşumun devamıdır.
DAYANAĞIMIZ:
Yaratılış gereği; genel İnsani meseleleri ile özelde Kürtlerin temel hak ve hürriyetlerine ilişkin meselelerinden neşet eden, İslami ve İnsani sorumluluğun bulunduğu anlayışıdır.
BAŞLANGIÇIMIZ:
Gerçekçi ve sağlıklı bir söylem ve eylem süreciyle, teorik altyapıyı güçlendirerek çözüm üreten, sosyal ve politik örgütlenmeyi amaç ve hedef edinen Azadî; İslami/insani sorumlulukları ifa etmeye çağrıyı dile getirmek üzere, İslami referanslı farklı meşreplerden Kürdistanlılar tarafından ortak bir zemin oluşturmak amacıyla kurulmuştur.
2012’de İnisiyatif olarak kurulan ve 2014’te Hareket olarak varlığını sürdüren Azadî; entelektüel, sosyal ve politik bakışın geliştirilmesi yönünde faaliyetlerde bulunarak 2019 de PARTIYA AZADÎ olarak yoluna devam etmektedir.
AMAÇLARIMIZ:
İslami perspektife sahip kesimlerin; düşünce ve davranışını Kur’an ve sünnetle belirginleştirmek, tüm inanç, fikir ve düşüncelere saygılı olarak, sosyal ve siyasal sürece katılımını sağlamak, hak, adalet, inanç ve hürriyet beyanını katılımcı bir süreçle sürdürmek,
Kürt halkının iradesinin güçlenmesine katkı sağlamak ve bunların aleyhindeki politikalarla mücadele etmek,
Kürtlerinde bu dünyada diğer halklar gibi hak sahibi yapabilmek, Kürdistan’da yaşamakta olan topluma hak, adalet, inanç ve hürriyet talep eden sosyal, siyasal ve bireysel çalışmalarla uyumlu kılmak.
FİKRİMİZ:
PARTIYA AZADÎ şu inançtadır ki herkes kendi inançları renkleri dilleri ne olursa olsun kendi coğrafyasında kendini, kendi kültür değerleri üzerine yönetmek için ilahi, insani ve uluslararası hukukun teminatı altındadırlar.
İnsanların farklılıkları ile inandıkları şekilde, fakat eşit, adil ve özgür yaşayabildiği bir dünya oluşturabilmek, bu perspektifin idealidir.
Barış ve refaha ulaşmada, İslam’ın ya da insanlığın terk edilmesi zorunluluğu gerektirmeyen, her iki kutsal değerin temel prensiplerinin harmanlanması ile oluşan İslami/insani zeminde, hak/adalet/inanç ve hürriyet formülasyonu; her meselede olduğu gibi, Kürt meselesinde de adil, barışçı ve şiddetsiz bir şekilde belirtiğimiz gibi çözümün anahtarıdır.
Bu sebeplerden dolayı 3 vazgeçilmezimiz var.
1-Kürtler de insanlığın ve İslam ümmetinin bir parçasıdırlar.
2-Kürtlerin yurdu tarihi olan Kürdistan coğrafyasıdır.
3-Kürtlerinde diğer halklar gibi kendi coğrafyasında kendilerini yönetecek devletleri olmalıdır.
POZİSYONUMUZ:
PARTIYA AZADÎ; hiçbir resmi-sivil yapıya bağlı olmadığı gibi, hiçbir hareket, örgüt, cemaat, sosyal ve siyasi parti veya grubun hasmı ya da tarafı değildir.
Ancak; eşit temelde dayanışma prensiplerine bağlı olarak; ortak çalışma, işbirliği ve ittifakları savunur, çözüm odaklı platformların başarısı için sorumluluğunu yerine getirir, amaç ve hedefleri ile çelişmeyen diğer İslami ve insani faaliyetleri destekler.
Ayrımsız tüm yaklaşımlarla görüşme ve diyalog, temel anlayış ve yöntemimizdir.
PARTIYA AZADÎ’ nin tüm faaliyet ve çalışmaları; açık, şeffaf, legal ve yasal olup; aksine faaliyet ve çalışma yapmaz ve iştirak etmez.
Meşruiyeti esas alıp şiddeti tercih etmeyen Partiya Azadî; sivil itaatsizlik dâhil her türlü demokratik yöntemleri meşru görür, zaman ve zemine uygun, meşru siyasal araç ve yöntemlerini kullanır, çatışmayı hak arama yolu olarak benimsemediği gibi, her türlü şiddet, çatışma ve savaşı tasvip etmez.
ÖZETLE:
1-İtikadi ve siyasi tüm düşüncelere saygıyı esas alarak, silahlı/silahsız her türlü çatışmayı tasvip etmez.
2-Azadi din, dil, renk ve fikir farklılıklarıyla Kürdistan’da yaşayan tüm İnsanların yuvası ve mekânıdır.
3-İtikadi, insani, akli prensiplerle ortak bir zeminde Kürt davasını savunan yeni bir oluşumdur.
4-Ortak hareketlilik için gerektiğinde tüm siyasi ittifakları meşru gördüğü gibi gereken desteği de verecektir.
5- Kürt halkının kendi kendilerini idare etmesi için federasyon, eyalet ve bağımsızlık dâhil haklarını ilahi, insani ve uluslararası hukuka uygun görüp münakaşa kabul etmez bir hak olarak görür.
BU konuda tüm duyarlı insanların (nasihatlerini önerilerini ve yardımlarını) beklediğimizi özellikle belirtmek isteriz. ALAHA a emanet olunuz.
PARTIYA AZADÎ
More Stories
METODOLOJIYA ME!